Giorgio Silfer, Doktoro Rosales
Originala dramo en du aktoj kaj epilogo
eld. Itala literatura rondo “La Patrolo”, Milano 1973

Ro  – Via Moŝto, mi petas la parolon.

SJ  –  Konsentite, kondiĉe ke vi pritraktos nur ĉi tiun lingvan problemon, pormomente.

Ro  –  Ne hazarde mi elektis Esperanton. Ja, mi konas ĝin tre bone, sed tio ne gravas, mi absolute ne intencas handikapi la tuta Tribunalon, kies senpartiecon mi rimarkis kaj ne forgesos laŭdi, eĉ se oni kondamnos min. La vera kialo estas alia: demonstri al Vi, ke la nuntempa koncepto pri artefariteco ne validas plu. Zamenhof naskis lingvon en laboratorio, artefaritaĵon: tamen ĝi kreskis kaj vivas – el naturaj elementoj, la radikoj de naciaj lingvoj, li kombinis ion en sia provilo, kaj la rezulto nun estas natura, mirinde natura (p. 7).

Legu fragmenton