Leendert C. Deij, Aminda
eld. Kooperativo de Literatura Foiro, Prilly (Lausanne) 1997

Aminda aldirektas la imagon por esprimi ion. Klaran ekzemplon doni tio. La imago ligita al tiuj vortoj estas nenio pli ol imago pri la propra, montranta fingron. Sed kiam Aminda petadis informojn pri la nomoj, ŝi ne volis demandi al Patrino la nomon de sia fingro aŭ mano. Ŝi celis la montratajn objektojn. Kredeble tio tute ne estas ligita al vera imagobildo. Ĝuste pro tio Amindan frapis la supozo, ke multaj objektoj el la sama speco havas nur unu nomon. Ĝuste pro tio ŝi montradis tiajn objektojn, senlace demandante ĉiufoje pri la sama nomo. Tio? Taso. Tio? Ankaŭ taso. Tio? Ankaŭ taso, Aminda (p. 62).

Legu fragmenton