Carlo Minnaja, Giorgio Silfer, Historio de la esperanta literaturo
eld. Kooperativo de Literatura Foiro, La Chaux-de-Fonds 2015

Literaturo, ĉialingva, ekzistas ĉar la uzantoj de tiu lingvo volas, ke ĝi ekzistu: ĉe esperanto-verkistoj mankas komunteritoria deveno kaj komuna historio, influoj estas plej diversaj, la elekto de la lingvo por esprimi sin povas havi plej malsamajn kaŭzojn, sed unu eco karakterizas tiun elekton: ĝi estas intenca, male al tio kio okazas ĉe la grandega plimulto de la etnolingvaj verkistoj, kiuj sin trovas, hazarde, en iu difinita lingva medio kaj do kun jam preta arta instrumento en la manoj. Ĉu tiu intenco subkomprenigas kiel komunan socian celon la pli facilan interkompreniĝon de ĉiuj homoj? Tio certe estas la strebo de ĝia iniciatinto (p. XI).

Legu fragmenton